Το σχολείο μου..

 

                

     Δεν ξέρω πως, δεν ξέρω ακριβώς γιατί.

Τις τελευταίες μέρες σκεφτόμουν τα μαθητικά μου χρόνια. Του γυμνασίου και του λυκείου εννοώ,τα χρόνια που πραγματικά έχουν χαραχθεί ανεξίτηλα στη μνήμη μου.

Μάλλον πρέπει να ήμουν τυχερή, γιατί πολύ αργά διαπίστωσα πως δε τα νοσταλγούν όλοι και πολύ λίγοι θα ήταν εκείνοι που θα ήθελαν να γυρίσουν σε εκείνη την εποχή.Μα δε τα νοσταλγώ γιατί θα ήθελα να τα ζήσω ξανά ( πιστεύω ακράδαντα πως θα ζήσω κι άλλες υπέροχες στιγμές), αλλά γιατί αποτελούν ένα υπέροχο κομμάτι της ζωής μου.

Αυτό που θυμάμαι είναι οι σχέσεις και οι φιλίες που είχα με τους συμμαθητές/τριες και πόσο δεμένοι νιώθαμε τότε. Τις συγκρούσεις και αμφιβολίες, τους εφηβικούς έρωτες, τις συζητήσεις μας. Συζητάγαμε πολύ,για πολλά θέματα για τα προσωπικά μας,για βιβλία, για τη μουσική,για τις αγωνίες μας.

Ένιωθα αγάπη για το σχολείο.Ξύπναγα το πρωί , γύρω στις 6:30 και γυρνούσα στις 16:00 , αλλά πάντα είχα την αίσθηση ότι ήθελα να πάω. Ακόμα και όταν αρρώσταινα , αν περνούσαν 2 μέρες άρχιζα να δυσανασχετώ.

 Επιστημονική φαντασία;  Όχι, πραγματικά μου βιώματα , χωρίς υπερβολές!

Πηγή ➤ antidras

Share on Google Plus

Unknown

"Περί ευθύνης: Τα άρθρα δεν αποτελούν απαραίτητα θέση της ομάδας του "elas.lyste.blogspot.gr". Αναρτούμε κάθε άρθρο που αποτελεί κατα την γνώμη μας ερέθισμα προς προβληματισμό και σκέψη. Tο elas-lyste.blogspot.gr δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη σας στο ιστολόγιο μας!