.png)
.jpg "Συνέντευξη με την 17χρονη Μαθήτρια που Δέχτηκε Ομοφοβική Επίθεση στο Θησείο.")
«Καθόμουν στον ηλεκτρικό σταθμό του Θησείου αγκαλιά με κάποια κοπέλα ώσπου εμφανίστηκε ένας σωματώδης άντρας γύρω στα 55 φωνάζοντας σε εμάς προκλητικά ''Έξω τώρα από το σταθμό''. Αφού αρνήθηκα να βγω έξω και έπειτα του ζήτησα τον λόγο οι απαντήσεις του ήταν πολύ συγκεκριμένες: ''γιατί έτσι γουστάρω'', ''γιατί ο σταθμός είναι δικός μου'', ''γιατί αλλιώς θα σε πάρω σηκωτή''. Αφού είχε αρχίσει να μαζεύεται αρκετός κόσμος γύρω μας και εγώ εξακολούθησα να αρνούμαι να φύγω άρχισε να με πλησιάζει απειλώντας ότι θα με χτυπήσει. Αφού του είπα πως είναι ένας ομοφοβικός ρατσιστής οι λέξεις του έγιναν χυδαίες σκληρές όλο και περισσότερο απειλητικές. Αισθάνθηκα σαν να ζω μερικές δεκαετίες πίσω! Είχα διαβάσει στο σχολειό για την περίοδο της χούντας αλλά νόμιζα ότι είχε πέσει! Τα σώματα μας είχαν φτάσει σε απόσταση αναπνοής! Ομολογώ πως αισθάνθηκα τεράστιο φόβο για κάποια δευτερόλεπτα, ώσπου τον έσπρωξα προσπαθώντας να τον απομακρύνω. Τότε ξεκίνησε να με τραβάει, να με χτυπάει και να με βρίζει μπροστά σε όλο τον ηλεκτρικό. Δε φάνηκε στιγμή μετανιωμένος! Ακόμα και όταν ήρθε η αστυνομία προσπάθησε να δείξει ότι είχε δίκιο που χτύπησε μια ανήλικη 17χρονη».
Ήταν η καταγγελία μιας 17χρονης μαθήτριας στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook για τη βίαιη ομοφοβική επίθεση που είχε δεχτεί το βράδυ της Δευτέρας στο σταθμό του ηλεκτρικού στο Θησείο. Στις φωτογραφίες που συνόδευαν την ανάρτηση ήταν ορατά τα σημάδια από τα τραύματα που είχε υποστεί. Κάπως έτσι στο μαύρο κατάλογο των ομοφοβικών επιθέσεων προστέθηκε ένα ακόμα περιστατικό, φτάνοντας συνολικά τα έξι μέσα σ’ ένα τρίμηνο. Μέσα σ’ αυτό το γενικευμένο κλίμα όμως που ενέχει τάσεις συντηρητικής αναδίπλωσης, όλο και περισσότερο τα θύματα σπάνε τη σιωπή και αρνούνται να αποδεχτούν μοιρολατρικά την εμπέδωση της συμβίωσης με το φόβο. Με εντυπωσίασε πολύ το θάρρος και η αμεσότητα της ανήλικης μαθήτριας να δημοσιοποιήσει άμεσα το γεγονός και να διεκδικήσει όχι μόνο την τιμωρία του δράστη αλλά την οικειοποίηση του δημόσιου χώρου με όρους ισότητας και ελεύθερης έκφρασης.
Τη βρήκα και αυτή είναι η συνέντευξη που κάναμε:
VICE: Πως αντέδρασε ο κόσμος που ήταν παρών την ώρα που δέχτηκες την επίθεση;
Μαθήτρια: Ο κόσμος φάνηκε να με υποστηρίζει και κράτησε αρνητική στάση απέναντι στον κύριο.
Αναφέρεις ότι έφτασε η Αστυνομία πάνω στο συμβάν, τι ισχυρίστηκε ο ίδιος στην Αστυνομία και πως το αντιμετώπισε η ίδια η Αστυνομία; Θα κινηθείς νομικά εναντίον του δράστη;
Η αστυνομία ήρθε αφού την κάλεσα εγώ. Ούτε ο ίδιος ο σεκιούριτι δεν την κάλεσε. Έπρεπε να με δει χτυπημένη για να πάρει χαμπάρι οτι δουλεύει στο σταθμό και πως δεν είναι γλάστρα! Αφού σηκώθηκα με τη βοήθεια το κόσμου να τον απομακρύνει κάλεσα κατευθείαν την αστυνομία. Κατέφτασε η ομάδα ΔΙΑΣ, αλλά επειδή δεν κράταγα ταυτότητα και 100 ευρώ πάνω μου δεν τον συνέλαβαν. Φυσικά και θα κινηθώ δικαστικά!
Σου έχει δημιουργήσει κάποιο ίχνος φόβου η επίθεση; Υπάρχουν τόποι και συμπεριφορές σ’ αυτή την πόλη που σε κάνουν να νιώθεις ανασφαλής;
Φόβο δεν θα το έλεγα. Απλά συνεχώς το μυαλό μου τρέχει σε 100 σημεία το δευτερόλεπτο. Προσπαθώ να το δω απ όλες τις πλευρές αλλά από καμία δεν μπορώ να βρω μια λογική στο γεγονός ότι με χτύπησε ενώ του είχα πει και την ηλικία μου! Όσο για τον αν θεωρώ κάποιο μέρος ασφαλές προτιμώ να μην το συζητήσω. Δε θέλω να σκέφτομαι οτι κάπου κινδυνεύω και κάπου όχι. Ο πρώτος μου φόβος, όπως έγραψα και στο facebook ήταν πως την επομένη φορά ίσως να μην είμαι σε κεντρικό μέρος, ίσως να μη με βοηθήσει κάνεις, ίσως να μην είμαι εγώ σ αυτή τη θέση αλλά κάποιος που δε θα μιλήσει ποτέ.
Μέσα στο καλοκαίρι έχουν καταγραφεί πολλές ομοφοβικές επιθέσεις. Που πιστεύεις ότι οφείλετε η αύξηση αυτών των κρουσμάτων;
Στο οτι το καλοκαίρι του 2014 αρχικά το Athens Gay Pride ξεπέρασε τον ίδιο του τον εαυτό! Πολλαπλασιαστήκαμε τόσο γρήγορα που δεν έχω λόγια. Αισθανθήκαμε περήφανοι και πολλοί. Κάπως έτσι λοιπόν, αφού αυξήθηκαν περισσότεροι εκδηλωμένοι LGBTQ έτσι εμφανίστηκαν και περισσότερα κρούσματα ομοφοβίας.
Έκανες αμέσως καταγγελία της επίθεσης στην προσωπική σου σελίδα. Πόσο εύκολο είναι να δημοσιοποιεί κάποιος τη βία που δέχεται; Είναι μήνυμα και στάση το σπάσιμο της σιωπής;
Το σκέφτηκα αρκετά, ώσπου κατάλαβα πως η σιωπή μου θα είναι +1 στα κρούσματα που κανείς μας δεν γνωρίζει. Ξέρω παιδιά που έχουν δεχτεί ομοφοβική, λεκτική και σωματική βία και δεν τόλμησαν ποτέ να μιλήσουν κάπου. ΛΑΘΟΣ. Πρέπει επιτέλους όλοι αυτοί να μπουν στη θέση τους. Δε θα ανεχτώ να μάθω για άλλο ξυλοδαρμό μετά από αυτό που έζησα.
Πηγή ➤ vice
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου