.png)
.jpg "ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΣΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ...")
Σύμφωνα με ανεπίσημες πληροφορίες της γερμανικής ασφαλιστικής εταιρείας AOK (αντίστοιχη του Ι.Κ.Α.), από το τελευταίo τρίμηνο της χρονιάς του 2013 μέχρι το Μάιο του 2014 δηλώθηκαν στα ταμεία της 13.000 Έλληνες για πρώτη φορά. Μέσα σε οχτώ μόλις μήνες δεκατρείς χιλιάδες Έλληνες πήραν την δύσκολη και συνάμα σκληρή απόφαση να εγκαταλείψουν την αγαπημένη τους πατρίδα για ένα -δεν θα έλεγα οπωσδήποτε καλύτερο- πιο σίγουρο μέλλον.
Οι Έλληνες αυτοί, οι ΝΕΟΙ όπως συνηθίζουμε να τους αποκαλούμε εδώ, κάνουν αντιληπτή τη παρουσία τους δίνοντας φρέσκο αέρα στη ζωή των ομογενών της Γερμανίας. Παρόλα αυτά μία είναι η φράση που, αν και χιλιοειπωμένη, έχει θέση σε κάθε συζήτηση ανάμεσα στους Έλληνες που δεν έχουν ζήσει ποτέ, πέρα από τη περίοδο του καλοκαιριού στην όμορφη Ελλάδα μας:
Ήμουν και εγώ ένας από αυτούς που είχαν απωθημένο τους την επιστροφή στην πατρίδα. Ήμουν και εγώ ένας από αυτούς που δεν του ένοιαζε το πως, γιατί, και με ποιον τρόπο θα ζούσα μετά την επιστροφή μου στη πατρίδα. Ήθελα απλά να επιστρέψω. Το έκανα. Το 2006 γύρισα στη γενέτειρα μου τη Θεσσαλονίκη. Η διαφορά ανάμεσα σε μένα και σε σένα φιλέ μου συμπατριώτη ήταν ότι εγώ δεν είχα υποχρεώσεις. Τελειόφοιτος λυκείου ήμουν. Δεν είχα δική μου οικογένεια, παιδιά, στρωμένη δουλειά. 18 χρονών παιδάκι με όλη τη ζωή μπροστά μου και το περιθώριο να ζήσω το απωθημένο μου....να ζήσω στην Ελλάδα! Ποιος να μου το έλεγε ότι η κρίση θα ισοπέδωνε όλα μου τα όνειρα; Πάλεψα να ζήσω όσο περισσότερο γινόταν το απωθημένο μου, όσο του επέστρεψα στη Γερμανία το 2011.
Μπορείς να μου φέρεις ως επιχείρημα το εξής: αμείβομαι στο εργοστάσιο που δουλεύω 1100 ευρώ. Με δύο δουλειές στη πατρίδα και με ιδιοκτήτη κατοικία μου περισσεύουν τα ίδια χρήματα όπως και εδώ. Θα συμφωνήσω. Κάθισες ποτέ να σκεφτείς όμως φίλε μου συνέλληνα για ποιο λόγο τόσες χιλιάδες Έλληνες έκαναν μια νέα αρχή, αφήνοντας πίσω το απωθημένο που εσύ θέλεις να ζήσεις; Ο λόγος είναι Η ΣΙΓΟΥΡΙΑ!
Το ξέρεις πολύ καλά ότι αν το παιδί σου ή ακόμη και εσύ ο ίδιος αρρωστήσεις, έχεις την απόλυτη σιγουριά της ιατρικής περίθαλψης με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ξέρεις επίσης πολύ καλά οτι ο εργοδότης σου περιορίζεται σημαντικά από τον νομοθέτη όσον αφορά τη μείωση μισθού και τη περίπτωση απόλυσης. Γνωρίζεις επίσης το γεγονός ότι σε περίπτωση απόλυσης το γερμανικό κράτος θα σου προσφέρει τα αναγκαία ώστε να μπορείς να συνεχίσεις εσύ και η οικογένειά σου να ζεις σε ένα απολύτως ανθρώπινο επίπεδο. Ζούμε αποδεδειγμένα στη πρωτοπόρο χώρα όσον αφορά τη κοινωνική πρόνοια και εσύ θέλεις να τα παρατήσεις όλα για ένα απωθημένο. Όταν το άγχος και η ρουτίνα γίνονται αβάσταχτα φορτία, η πατρίδα είναι το πολύ τρεις ώρες μακριά με τα τωρινά μέσα μεταφοράς. Έχεις την άνεση να φύγεις όσο καιρό χρειαστεί ώστε να ηρεμήσεις και να γυρίσεις ανανεωμένος.
Οπότε κάτσε και σκέψου πριν πλάσεις όνειρα για την επιστροφή σου στην Ελλάδα μας. Αξίζει να αλλάξω τη ζωή μου, με ένα αβέβαιο μέλλον και με τον συνεχή αγώνα για επιβίωση; Αξίζει να ζήσω τις δυσκολίες που προέκυψαν από τη κρίση στην όμορφη χώρα μου, εγώ και ενδεχομένως τα παιδιά μου; Αξίζει να αλλάξω τη σιγουριά που μου προσφέρει ο τωρινός τόπος κατοικίας μου, με τις σποραδικές απολαύσεις που ενδεχομένως να ζήσω στη πατρίδα μου; Είναι ερωτήσεις που πρέπει να θέσει ο καθένας στον εαυτό του φίλε μου συμπατριώτη!
Γνωρίζω από προσωπική πείρα, ότι ένα απωθημένο μπορεί να σε βασανίζει μια ζωή. Όσο ζεις μόνος χωρίς υποχρεώσεις θα ήταν καλό να το ζήσεις. Θα πρέπει όμως να μπορείς να ζήσεις και με τις συνέπειες της όποιας απόφασης πάρεις. Δεν μπορώ να σου προτείνω λύση. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σου εφιστώ τη προσοχή ξανά και ξανά σε συμπατριώτες σου όπως εμένα και τους 13.000 ΝΕΟΥΣ, ώστε να σκεφτείς σοβαρά αν αξίζει να έχεις στο νου σου τη φράση ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΣΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ με συνέπεια να χάνεις κάθε απόλαυση που σου προσφέρει η ζωή σου στη Γερμανία.
Όλοι θα γυρίσουμε κάποτε στην ΕΛΛΑΔΑ μας...με τον έναν η τον άλλον τρόπο!
Πηγή ➤ Radiogr.de
Αν σκέφτεσαι πότε θα πάρεις σύνταξη ή πότε θα πεθάνεις για να επιστρέψεις στην ΕΛΛΑΔΑ σου όπως λες, τότε δεν έχει νόημα να ζεις! Μία ζωή την έχεις, εκτός κι αν χρειάζεσαι τη σιγουριά στην πρώτη σου ζωή ώστε να απολαύσεις περισσότερο τη δεύτερη! Όταν σε τρώει μια ζωή το σαράκι αγαπητέ, πεθαίνεις γεμάτος τρύπες και κενά. Κι είναι προτιμότερο στη ζωή να αισθάνεσαι πλήρης και ολοκληρωμένος -ανεξάρτητα από τις όποιες αντιξοότητες- παρά να σαπίσεις στη μούχλα της Γερμανίας... Βέβαια, όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων και επομένως, αυτή τη στιγμή δεν αναφέρομαι σε ανθρώπους που δεν αισθάνονται καμία ανάγκη/απωθημένο να επιστρέψουν στην Ελλάδα...Όσο για τους υπόλοιπους που το σκέφτονται, να γνωρίζουν ότι οι γενναίοι άνθρωποι στις δυσκολίες φαίνονται...κι ότι ...όταν κοιμάσαι και ξυπνάς με ένα όνειρο, τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην το υλοποιήσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω πως κρατη οπως η Γερμανια ή Αγγλια ,στην οποία βρίσκομαι αυτη τη στιγμή, σου προσφέρουν μία σιγουριά που στην Ελλάδα της κρίσης του 2016 δε μπορείς να τη βρείς. Είμαι 17 χρονών και ζω εδω περίπου δύο χρόνια και ναι σκέφτομαι να γυρίσω πίσω για σπουδές γιατι αυτό που νιώθω όταν ειμαι με τους ανθρώπους που πραγματικα με νοιάζονται και με αγαπούν δε θα το νιώσω με κανεναν εδώ. Δεν είναι οτι έχω παραιτηθεί και δε ψάχνω να κάνω φιλίες και εδώ. Εχω ανθρώπους με τους οποίους περνάω χονο καθημερινά..Στο σχολείο και έξω απο αυτο αλλά δεν είναι το ίδιο.. Ευτυχώς έχω και την οικογένειά μου εδώ καθώς η μητέρα μου βρήκε θέση εργασίας έξω απ το Λονδίνο. Πέρα απο τους ανθρώπους λοιπόν μου λείπουν παρα πολλά πράγματα ακόμα και οι δρόμοι που ειναι όπως είναι στα στενά της Αθήνας και η ατμόσφαιρα και και και.. Μα κυρίως οι άνθρωποι.Μπορεί να σας ακούγεται τρελό το γεγονός πως είμαι έξω απο τα προβλήματα της Ελλαδας και αντι να κοιτάξω πως να κρατηθώ έξω απο αυτα ονειρεύομαι και νοσταλγώ τη ζωή μου πίσω, αλλά έχω κουραστεί. Τα πλεονεκτήματα είναι πολλά εδώ,όπως και τα προβλήματα στην πατρίδα, αλλά αυτό που ζω τώρα δεν είναι αυτό που θέλω εγώ για μένα. Το μόνο που φοβάμαι είναι μην το μετανιώσω και μετά δε θα υπάρχει εισητήριο επιστροφής
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω πως κρατη οπως η Γερμανια ή Αγγλια ,στην οποία βρίσκομαι αυτη τη στιγμή, σου προσφέρουν μία σιγουριά που στην Ελλάδα της κρίσης του 2016 δε μπορείς να τη βρείς. Είμαι 17 χρονών και ζω εδω περίπου δύο χρόνια και ναι σκέφτομαι να γυρίσω πίσω για σπουδές γιατι αυτό που νιώθω όταν ειμαι με τους ανθρώπους που πραγματικα με νοιάζονται και με αγαπούν δε θα το νιώσω με κανεναν εδώ. Δεν είναι οτι έχω παραιτηθεί και δε ψάχνω να κάνω φιλίες και εδώ. Εχω ανθρώπους με τους οποίους περνάω χονο καθημερινά..Στο σχολείο και έξω απο αυτο αλλά δεν είναι το ίδιο.. Ευτυχώς έχω και την οικογένειά μου εδώ καθώς η μητέρα μου βρήκε θέση εργασίας έξω απ το Λονδίνο. Πέρα απο τους ανθρώπους λοιπόν μου λείπουν παρα πολλά πράγματα ακόμα και οι δρόμοι που ειναι όπως είναι στα στενά της Αθήνας και η ατμόσφαιρα και και και.. Μα κυρίως οι άνθρωποι.Μπορεί να σας ακούγεται τρελό το γεγονός πως είμαι έξω απο τα προβλήματα της Ελλαδας και αντι να κοιτάξω πως να κρατηθώ έξω απο αυτα ονειρεύομαι και νοσταλγώ τη ζωή μου πίσω, αλλά έχω κουραστεί. Τα πλεονεκτήματα είναι πολλά εδώ,όπως και τα προβλήματα στην πατρίδα, αλλά αυτό που ζω τώρα δεν είναι αυτό που θέλω εγώ για μένα. Το μόνο που φοβάμαι είναι μην το μετανιώσω και μετά δε θα υπάρχει εισητήριο επιστροφής
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτέλους, ένα άρθρο που ξεφεύγει από την τετριμμένη κλάψα των Ελλήνων του εξωτερικού για έλλειψη ήλιου, θάλασσας, φέτας και πιτόγυρου. Συμφωνώ με όλα αυτά. Και, άλλωστε, η Γερμανία ναι μεν μπορεί να μην έχει το κλίμα στο οποίο συνηθίσαμε ούτε τα ζαρζαβατικά του τόπου μας, μα είναι απλώς βορειότερα, δεν είναι δα και Αρκτική. Και συμφωνώ στο ότι η χώρα αυτή σού επιτρέπει να βγάζεις και τα προς το ζην και τα "προς το ταξιδεύειν," οπότε αν τόσο πια μας λείψει η άναρχη δόμηση, το χάος και γενικώς τα γνώριμα μέρη που μεγαλώσαμε, λεφτά υπάρχουν (για εισιτήριο), όπως και οι ημέρες άδειας... Ημέρες άδειας από μία δουλειά όπου υπάρχει σεβασμός στο έργο σου και στα δικαιώματά σου. Αν κάποιος επιμένει στη μίρλα του για το κλίμα και τα διάφορα άλλα που δεν τα έχει η Γερμανία και η κάθε Γερμανία, ας γυρίσει στην Ελλάδα να δουλεύει σε δυο δουλειές και να μην προλαβαίνει να βλέπει καλοπέραση στη ζωή του, εκτός αν είναι ο τυχερός που έχει γονείς να τον ταΐζουν ώσπου να γεράσει (ή να κάνει συμφέροντα γάμο).
ΑπάντησηΔιαγραφή