Αυτοψία στα Ανάκτορα Τατοΐου: Από την βασιλική αίγλη στον απόλυτο μαρασμό (Φωτό).

ΛΥΣΤΕ blog ➤ Έχει συνδεθεί με τον πλέον αντιπαθή θεσμό της μεταπολεμικής Ελλάδας. Το Τατόι που φιλοξενεί τα πρώην βασιλικά ανάκτορα έχει ερημωθεί με την κτιριακή και φυσική υποδομή του να σαπίζει. 40 ιστορικά κτίρια γίνονται έρμαιο βανδαλισμών εδώ και τρεις δεκαετίες ή και περισσότερο.

«Μία ανάμνησις ηλιόφωτος και αλησμόνητος που θερμαίνει την καρδιά μου» Πριγκ. Μαρία

Η τύχη του κτήματος Τατοΐου και του ομώνυμου παλατιού συνδέθηκε με τη νεοελληνική ιστορία και ακολούθησε τις περιπέτειες του θεσμού αυτού στην Ελλάδα. Το 1916 με την παραίτηση της κυβέρνησης του Βενιζέλου και τον εθνικό διχασμό που ακολούθησε ένα μεγάλο τμήμα του Τατοΐου, περίπου δηλαδή 28.000 στρέμματα και βοηθητικά κτίρια του παλατιού αποτεφρώθηκαν. 

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Μετά την Μικρασιατική καταστροφή του 1922 και την ανακήρυξη της Α' Ελληνικής Δημοκρατίας το 1923 το Τατόι με τα παλάτια του γίνεται δημόσια περιουσία, εκτός από μια έκταση 3.500 στρεμμάτων περίπου, στην οποία εγκαταστάθηκαν μικρασιάτες πρόσφυγες και οι οποίοι συγκρότησαν τη σημερινή Κοινότητα Κρυονερίου.

Το 1936 με την επιστροφή της βασιλείας επανέρχεται στους πρώτους ιδιοκτήτες του. Το 1946 μετά από σχετικό δημοψήφισμα εγκαθίσταται ξανά η τέως βασιλική οικογένεια.

Ένα νέο δημοψήφισμα το 1973 οδηγεί στην απαλλοτρίωσή υπερ του δημοσίου και η «βασιλική περιουσία»  το 1975 με την οριστική κατάργηση του θεσμού απομένει προς ρύθμιση.

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Το 1992 γίνεται ρύθμιση με την οποία έκταση 4.000 στρέμματα, στην οποία περιλαμβάνεται το παλάτι με όλα τα βοηθητικά κτίρια δίδεται στον πρώην ιδιοκτήτη του και τα υπόλοιπα τα διαχειρίζεται το ίδρυμα «Εθνικός Δρυμός Τατοΐου», τα μέλη του Δ.Σ. του οποίου, τα διορίζει ο πρώην ιδιοκτήτης του κτήματος. Μικρές επίσης εκτάσεις δίδονται σε ιδρύματα.

Το 1994 με νέα ρύθμιση επαναφέρεται η απαλλοτρίωση του 1973 και το όλο «κτήμα» επανέρχεται στο δημόσιο. Μετά από την ρύθμιση αυτή έγιναν προσφυγές για την αντισυνταγματικότητα του νόμου από τους πρώην ιδιοκτήτες και η υπόθεση έληξε το 2002 μετά από σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Με βάση την απόφαση αυτή καταβλήθηκε εύλογο τίμημα στους τέως βασιλείς για το σύνολο της περιουσίας τους στην Ελλάδα έναντι αντί 13.800.000 ευρώ. 

Ο πρώην βασιλιάς φορτώνει σε κοντέινερς τα οικογενειακά κειμήλια και με την κρατική βούλα.

Μία μικρή αναδρομή περπατώντας στα βασιλικά κτήματα

Μία αχανής, κατάφυτη έκταση, χιλιάδων στρεμμάτων που ξεκινώντας κανείς τον περίπατό του διακρίνει εγκαταλελειμμένα κτίρια που μυρίζουν ιστορία, αλλά και εγκατάλειψει. Προχωρώντας προς το μεγάλο λιβάδι κάτω από το λόφο του Παλαιόκαστρου, όπου βρίσκονται οι βασιλικοί τάφοι, βλέπει κανείς ανθρώπους που κάνουν πεζοπορίες ή τρέχουν στο γύρω δάσος επιδιδόμενοι σε σπορ, καθώς και γκρουπάκια επισκεπτών που ξεναγούνται στις πρών βασιλικές κατοικίες. 

Πάμε όμως να ρίξουμε μία ματιά στο πρώην Βασιλικό Κτήμα Τατοίου. Διαιρείται σε τρεις αυτόνομες και αυτοτελείς ενότητες: Την Ανακτορική, την Διοικητική και το “Χωριό” ή αλλιώς την Γεωκτηνοτροφική/Οικιστική ενότητα, ενώ ξεχωριστό είναι το βασιλικό κοιμητήριο.

Η θέση στην οποία κτιζόταν η βασιλική κατοικία έχει ήδη επιλεγεί, καθότι έχει είδη αρχίσει η διαμόρφωση του κήπου μπροστά της. Ωστόσο, η διαδικασία ανέγερσης της κατοικίας ξεκίνησε το 1880, με την αποστολή του νεαρού αρχιτέκτονα Σάββα Μπούκη στην Αγία Πετρούπολη, με εντολή, εκ μέρους του Γεωργίου Α’ και της Όλγας, να αντιγράψει μια από τις επαύλεις του πάρκου και του ανακτόρου του Πέτερχοφ. Επρόκειτο για την Αγροικία, στην οποία είχε ιδιαίτερη αδυναμία ο θείος της βασίλισσας Όλγας, τσάρος Αλέξανδρος ο Β. 

ΑΠΕ ΜΠΕ/ΑΠΕ ΜΠΕ/ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΣΑΪΤΑΣ

Η «Αγροικία» ήταν έργο του Άνταμ Μανελάους ή Μένελας (1753-1831), οποίος βρέθηκε στη Ρωσία ως μέλος της συνοδείας του διάσημου σκωτσέζου αρχιτέκτονα Τσαρλς Κάμερον. Χτίστηκε στα 1826-1829, σε αγγλικό νεογοτθικό ρυθμό. Επί αυτοκράτορα Αλεξάνδρου Β’ επεκτάθηκε με την προσθήκη ορόφου στο ισόγειο τμήμα της. Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς και μόλις πρόσφατα ολοκληρώθηκε η αποκατάσταση της και η αυθεντική εξ νέου επίπλωση της. Λειτουργεί ως Μουσείο αφιερωμένο στον Αλέξανδρο Β’.

Η έπαυλη χρησίμευε ως κύρια θερινή κατοικία της βασιλικής οικογένειας, η οποία κατοικούσε σε αυτήν από τον Μάιο έως το προχωρημένο φθινόπωρο. Εξαίρεση αποτέλεσε η διετία 1909-10 κατά την οποία η βασιλική οικογένεια έμεινε και το χειμώνα στο Τατόι, λόγω των πολιτικών γεγονότων της εποχής, αλλά και της πυρκαγιάς που είχε παροπλίσει τα Ανάκτορα των Αθηνών, τη σημερινή Βουλή.

Μετά τη δολοφονία του Γεωργίου Α’ στη Θεσσαλονίκη το 1913, η βασίλισσα Όλγα διέμεινε για ένα διάστημα στην έπαυλη, η οποία σύμφωνα με τη διαθήκη του συζύγου της, της άνηκε. Λόγω της καταστροφής της δικής του έπαυλης στη μεγάλη πυρκαγιά της 30ης Ιουνίου 1916, μεταφέρθηκε σε αυτήν και ο βασιλεύς Κωνσταντίνος. Στις 12 Οκτωβρίου 1920 πέθανε εκεί από δάγκωμα πιθήκου, μετά από εβδομάδες φρικτής αγωνίας, ο βασιλεύς Αλέξανδρος.

Κατά την περίοδο της Α’ Αβασίλευτης Δημοκρατίας, το ανάκτορο χρησίμευε ως θερινή κατοικία του αρχηγού του Κράτους, και διέμεινε σε αυτήν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Αλέξανδρος Ζαΐμης. Τμήμα του Ανακτόρου, επισκέψιμο στο κοινό, λειτούργησε ως μικρό μουσείο της Δυναστείας.

ΑΠΕ-ΜΠΕ/Υπουργείο Παιδείας

Μετά την παλινόρθωση, τη διετία 1937-39, κατ’ επιθυμία του Γεωργίου Β’-που επιδίωκε να διαμένει στο Τατόι και το χειμώνα-η έπαυλη εκσυγχρονίστηκε εσωτερικά, απέκτησε λουτρά και κεντρική θέρμανση και υπέστη σοβαρές μετατροπές κυρίως εξωτερικά, αλλοιώνοντας ως ένα βαθμό την πρόσοψή της

Στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής, το Ανάκτορο σφραγίστηκε από τους κατακτητές. Υπάρχουν δε μαρτυρίες ότι όποιοι από τους Γερμανούς μπήκαν στον πειρασμό να προσπαθήσουν να μπουν στο εσωτερικό του Ανακτόρου, τιμωρήθηκαν σκληρά από τον διοικητή τους. Το Ανάκτορο λεηλατήθηκε, μαζί με το υπόλοιπο κτήμα, την περίοδο των Δεκεμβριανών.

 Μετά τον πόλεμο επισκευάστηκε όπως όπως λόγω της οικονομικής δυσπραγίας της χώρας και από το τέλος του 1948 έγινε η μόνιμη κατοικία της βασιλικής οικογένειας. Εκεί διαδραματίστηκαν πολύ σημαντικά γεγονότα της ελληνικής ιστορίας, ενώ φιλοξενήθηκαν αρχηγοί κρατών και διεθνούς φήμης προσωπικότητες. Στο Τατόι πέθανε και ο βασιλιάς Παύλος στις 6 Μαρτίου 1964.

Το πρώτο Ανάκτορο

Αρχιτέκτων του είναι ο γνωστός σε όλους Ερνέστος Τσίλερ. Ήταν ένα διώροφο σπίτι πάνω σε ένα αρκετά υψηλό βάθρο, με έξι ανοίγματα στη μακρά του πλευρά και τρία στη στενή, αέτωμα κοσμημένο με ζωγραφικές παραστάσεις, καθώς και ανθέμια και ακροκέραμα στη δίρριχτη στέγη του.

Αποτελούσε την κατά πολύ απλουστευμένη εκδοχή μιας πρότασης «δευτερεύοντος» κτηρίου στο Τατόι, η οποία βρίσκεται κατατεθειμένη στο αρχείο Τσίλλερ στην Εθνική Πινακοθήκη.  Παρόλο που το οίκημα προοριζόταν για «ξενώνας», χρησιμοποιήθηκε από τον Γεώργιο Α’ ως θερινή κατοικία του μέχρι το 1889, έτος που κατοικήθηκε το κυρίως «παλάτι».

Στη παλιά έπαυλη εγκαταστάθηκε τότε ο διάδοχος Κωνσταντίνος, ο οποίος εξακολούθησε να το κατοικεί έως την μεγάλη πυρκαγιά της 30ης Ιουνίου 1916, που το κατέστρεψε.

Έκτοτε το «ανάκτορο του Κωνσταντίνου» γίνεται το «καμένο σπίτι», τα ερείπια του οποίου κατεδαφίζονται το 1937. Ίχνη τους σώζονται ακόμη και σήμερα, μέσα στην πυκνή βλάστηση.

Το πανέμορφο ξενοδοχείο «Τατόϊον»

Ξεκίνησε να λειτουργεί στα 1890-92.  Ονομάστηκε «Το Τατόιον» και είναι ένα από τα πιο όμορφα κτίρια του βασιλικού κτήματος. Έχει τρεις χώρους στο ισόγειο, μια αίθουσα και δύο άλλα δωμάτια, κι έξι υπνοδωμάτια για τους πελάτες του, εκ των οποίων το μεγαλύτερο είναι στη σοφίτα.

Στην πλατεία μπροστά του, αραδιάστηκαν τα αποτεφρωμένα σώματα των θυμάτων της φωτιάς του 1916 και έγινε από τους οικείους τους η αναγνώριση.

Στα χρόνια της Αβασίλευτης γνώρισε δόξες με πελατεία βασιλόφρονα και λειτούργησε ως παράρτημα του ξενοδοχείου «Σεσίλ», της Κηφισιάς.  Έκλεισε οριστικά το 1936. Έκτοτε διατέθηκε για διάφορες χρήσεις. 

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα οινοποείο με υπέροχο μπρούσκο

Το οινοποιείο χτίστηκε μέσα στην επταετία 1879-1885 σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το κρασί του Τατοΐου αρχίζει να αποσπά εγχώριες και διεθνείς διακρίσεις από το 1888 και μετά.

Η ετήσια παραγωγή του κτήματος ήταν περίπου 130 χιλιάδες μπουκάλια για τρεις ποικιλίες κρασιού: μαύρο μπρούσκο, κοινό λευκό και «εξαιρετικό». Ήταν το περίφημο «Chateau Decelie» ( Οίνος Δεκελείας). Μετά τον Πόλεμο παρήχθη και η μάρκα «Τατόι».

Μετά τη μεταπολίτευση, το κτήριο μετατράπηκε σε αποθήκη. Στο διάδρομο ανάμεσα στις στοίβες και τα βαρέλια, μεταφέρθηκαν ανεπίσημα αυτοκίνητα της αυλής, και στο χώρο όπου είναι τα πατητήρια, μόνιππα περιπάτου, καθώς και ετερόκλητα αντικείμενα. Πολλά καταστράφηκαν κατά την κατάρρευση μέρους της στέγης μετά από έντονες χιονοπτώσεις.

Περίπου το 2005, το υπουργείο Πολιτισμού πραγματοποίησε τον καθαρισμό των τοίχων, την στερέωση της ράμπας και την πλήρη αφαίρεση της στέγης, αλλά οι εργασίες διακόπηκαν απότομα το καλοκαίρι του 2008.

Από τότε το οινοποιείο παραμένει ξέσπεπο με όλο τον πολύτιμο αυθεντικό ξύλινο εξοπλισμό του εκτεθειμένο στα καιρικά φαινόμενα, να καταστρέφεται.

Μαγειρεύοντας νυχθημερόν για τους βασιλείς και τους καλεσμένους τους

Το υπάρχον κτίσμα ολοκληρώθηκε το 1939. Τα μαγειρεία διαθέτουν πλήρες και χωριστό τμήμα μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής, δωμάτια για το προσωπικό και αποθηκευτικούς χώρους. Μέσω ενός υπογείου διαδρόμου, επικοινωνούν με το παλάτι το οποίο επίσης διέθετε πλήρη κουζίνα στο ημιυπόγειο.

Περίπου ταυτόχρονα κατασκευάζεται δίπλα στα μαγειρεία αντιαεροπορικό καταφύγιο, το οποίο χρησιμοποιήθηκε από τους εργαζόμενους στο κτήμα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, τοποθετούνται παραπλεύρως τα τεράστια boiler για τη θέρμανση της πισίνας που τότε κατασκευάστηκε. 

Το κτήριο ήταν διώροφο, με εμφανή λιθοδομή και διέθετε τμήμα μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής, καθώς και δωμάτια ύπνου στον όροφο. Είναι λογικό να υπήρχε ήδη η υπόγεια σήραγγα.

Το βουτυροκομείο... σαν απο ιστορία των Γκριμ

Σαν από παραμύθι ξεπροβάλλει το κτήριο του βουτυροκομείου. Αποτελείται από έναν ενιαίο χώρο εργασίας και από ένα λιλιπούτειο διαμέρισμα δύο δωματίων: πιθανώς κατοικία του/της βουτυροκόμου, που τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του ήταν η νεαρή δανίδα Μαρία Πέτερσεν.

Ο χώρος παρασκευής του βουτύρου-του περίφημου στην αθηναϊκή αγορά «Δεκελεικού βουτύρου»-είναι ένα μόνο δωμάτιο, βαθύ, ημιυπόγειο, αλλά ψηλοτάβανο, στο οποίο κατέρχεται μια στενή σχετικώς σκάλα δέκα περίπου σκαλοπατιών. 

Το βούτυρο, το γάλα και το κρασί του Τατοΐου του πωλούνταν σε καταστήματα της Αθήνας.

Το βουτυροκομείο  χτίστηκε μετά το 1895 και πιθανότατα εντός του 1898, ενώ λειτούργησε αδιαλείπτως ως το 1944. Είναι το παλαιότερο σωζόμενο βουτυροκομείο στην Ελλάδα. Πίσω από το βουτυροκομείο είναι το γκαράζ του φορτηγού του κτήματος που χτίστηκε το 1937.

Στο «Χωριό» υπάρχουν ακόμη το κτήριο των εποχικών εργατών, το γαλακτοκομείο και ελαιοτριβείο. 

Εικόνα εγκατάλειψης στα γκαράζ, εκεί που οι λιμουζίνες ρημάζουν

Τα γκαράζ καθώς και δύο μονόχωροι οικίσκοι χτίστηκαν μέσα στη διετία 1937-39, στη θέση των παλαιών ανακτορικών σταύλων που κάηκαν στην πυρκαγιά του 1916.

Μετά την κατάργηση της βασιλείας κατασκευάστηκε στην ανατολική πλευρά της αυλής, παράλληλα προς τα γκαράζ, μια πρόχειρη αποθήκη για την φύλαξη μικρών ταχυπλόων σκαφών που ανήκαν στη βασιλική οικογένεια.

Σήμερα τα αυτοκίνητα παραμένουν εκεί, χορταριασμένα με την εγκατάλειψη να είναι πλήρως αποτυπωμένη πάνω τους.

Άλλα λεηλατημένα, σπασμένα και με ανοιχτά τα καπώ, σαν στόματα που ζητούν απεγνωσμένα βοήθεια.

Οι κήποι με τα άδεια συντριβάνια, την πισίνα και την ξεχασμένη μπανιέρα

Πολλές φορές περπατώντας στα κτήματα ζευγάρια βγάζουν γαμήλιες φωτογραφίες  με φόντο τα ανάκτορα.

Συνεχίζοντας το οδοιποροικό στους κήπους των ανακτόρων, «σκοντάφτεις» πάνω σε μία ξεχασμένη μπανιέρα. Θα σκεφτείτε τι δουλειά έχει στον κήπο μία μπανιέρα.

©Dimitris Aspiotis

Αυτό που είναι γνωστό από την ιστορία είναι ότι πέραν της βασίλισσας Όλγας που είχε προσωπική μπανιέρα, την περίφημη μαρμάρινη  μπανιέρα, τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας έκαναν μπάνιο σε φορητές μπανιέρες!  Ίσως να πρόκειται για μία από αυτές.

Σε ένα άλλο σημείο βρίσκεται η πισίνα. Μπαίνοντας σε μία μηχανή του χρόνου και γυρνώντας στο παρελθόν, η εικόνα θα ήταν τελείως διαφορετική από την σημερινή. Την εικόνα της άφεσης στο πέρασμα του χρόνου...

EUROKINISSI/ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ

Ο τόπος που «κοιμάται» η Δυναστεία

Ο ναός της Αναστάσεως με έτος κατασκευής το 1898-1899 είναι ισόγειος ναός σταυροειδής με κεντρικό τρούλο. Είναι κτίριο από περιμετρικές φέρουσες λιθοδομές και ξύλινη στέγη. Από την στιγμή του θανάτου της κόρης της Αλεξάνδρας, μεγάλης δούκισσας Παύλου της Ρωσίας (1891), η Βασίλισσα Όλγα συνέλαβε την ιδέα της ανέγερσης ενός ναού στο κοιμητήρι της Δυναστείας.

Η εκτέλεση του σχεδίου ωστόσο καθυστέρησε και ο θεμέλιος λίθος του ναού δεν τέθηκε παρά στις 6 Αυγούστου του 1899. Αρχιτέκτων του ναού ήταν ο Αναστάσιος Μεταξάς, στον οποίο ο βασιλιάς Γεώργιος Α’ είχε αναθέσει να μιμηθεί αθηναϊκό ναό του ΙΒ’ αιώνα. 

Ο ναός ολοκληρώθηκε κατά το χρονικό διάστημα 1950-1952 επί βασιλείας Παύλου.

EUROKINISSI/ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ

Από την αίγλη στην παρακμή και στη μάχη της αποκατάστασης

Οι λεηλασίες αποτελούν.. ρουτίνα, τα κτήματα απειλούνται από τις φωτιές. Στο παραπέντε γλίτωσαν από τις καταστροφικές πυρκαγιές της Πάρνηθας το 2007. Την ίδια ώρα  πολλά από τα ιστορικά κτίρια κινδυνεύουν να καταρρεύσουν, όπως το Βουτυροκομείο, τα κτίρια Μάνδρας, η Οικία Δασοφύλακα, η Γεννήτρια, η Οικία φροντιστή, το γκαράζ, οι στρατώνες, το ελαιοτριβείο, το δασονομείο ένω κειμήλια όπως αυτά που είναι αποθηκευμένα στο παλιό βουστάσιο και τα παλιά αυτοκίνητα σαπίζουν.

Πολλά αντικείμενα πήρε η τέως βασιλική οικογένεια στη λεγόμενη «υπόθεση των κοντέινερς»

Άμεσα σωστικά έργα από το Υπουργείο Πολιτισμού έχουν γίνει στο Διευθυντήριο, στο εργαστήρι εργατών, στις εργατοκατοικίες, στο κτίριο προσωπικού καθώς και στο φυλάκιο εσωτερικής πύλης, ενώ αυτή τη στιγμή εκτελείται η προμελέτη για το Ανάκτορο με στόχο την μετατροπή του σε Μουσείο. 

Επίσης, το 2008 εμφανίζεται μία ομάδα με το όνομα Φίλοι του Κτήματος Τατοΐου-Tatoi Friends Association. Είναι μια πρώτη κίνηση που συσπειρώνει ανθρώπους που ενδιαφέρονται για την φύση, την ιστορία και την αρχιτεκτονική και καταφέρνει μέσα σε λίγα χρόνια κάνει τους Αθηναίους να ενδιαφερθούν για την περιοχή.

Ο διαμαρτυρίες του Συλλόγου Φίλων του Κτήματος Τατοΐου έχουν ευαισθητοποιήσει τους πολίτες, αλλά δύσκολα αγγίζουν τους υπευθύνους του δάσους... παρά το γεγονός ότι έχουν οριστεί δέκα διαφορετικοί φορείες για την προστασία του.

Ο ίδιος ο σύλλογος έχει πραγματοποιήσει με δικούς του πόρους τέσσερις μελέτες για ισάριθμα κτίρια, ενώ άλλες τρεις έχουν εκπονήσει η Εφορία Νεωτέρων Μνημείων Αττικής, ενώ η Ελληνική Εταιρία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, έχει κάνει την τεχνική μελέτη αποκατάστασης της ιστορικής διαδρομής μέσα στο Τατόι προς τη λίμνη Κιθάρα.

Φωτογραφία αρχείου

Το θέμα είναι να βρεθούν οι πόροι. Ήδη από το 2012 είχε εκπονηθεί ένα σχέδιο αξιοποίησης, ωστόσο σε δημόσια διαβούλευηση τέθηκε δύο χρόνια μετά.

Συντάχθηκε κοινή υπουργική απόφαση και εστάλη στα αρμόδια υπουργεία για υπογραφή, αλλά οι χρήσεις των χώρων δεν είχαν αλλάξει και αναμένεται να γνωμοδοτήσουν οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου πολιτισμού.

Η απόφαση προωθήθηκε να ψηφιστεί το περσινό καλοκαίρι με την υπηρεσιακή κυβέρνηση, κάτι το οποίο φυσικά δεν έγινε, καθώς υπήρξαν αντιδράσεις...

Πηγή ➤ newsonly

Share on Google Plus

elas lyste

"Περί ευθύνης: Τα άρθρα δεν αποτελούν απαραίτητα θέση της ομάδας του "elas.lyste.blogspot.gr". Αναρτούμε κάθε άρθρο που αποτελεί κατα την γνώμη μας ερέθισμα προς προβληματισμό και σκέψη. Tο elas-lyste.blogspot.gr δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη σας στο ιστολόγιο μας!