.png)
Και εκεί που αναρωτιόμουνα για την πολιτιστική εξέλιξη της Αθήνας, ήρθε το Gay Pride στην πόλη μας και σύμφωνα με γάργαρες πηγές, την άλλη εβδομάδα το τσίρκο θα περιοδεύσει εις τη συμπρωτεύουσα.
Προσωπικά είχα τη χαρά να πετύχω πριν πολλά χρόνια ένα gay pride στην όμορφη και χαριτωμένη Ολλανδία.
Ωραία πέρασα, γέλασα. Δεν λέω.
Αλλά μέχρι σήμερα, βλέποντας και το δικό μας event, με τρώει η απορία αν όλο αυτό αντιπροσωπεύει πραγματικά την υπερηφάνεια και τα αιτήματα μιας κοινωνικής ομάδας που ψάχνει τη δική της θέση στην κοινωνία, μιας ομάδας, που πνίγεται από τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα.
Αυτό που είδα ομολογώ ότι μου θύμισε ένα αποτυχημένο πατρινό καρναβάλι για πάντα, που απλά είχε θέμα όχι τον τρύγο, ούτε το βρακί της Μέρκελ, αλλά την πρόκληση.
‘Η, για να το πω πιο χαριτωμένα, είχε σαν θέμα το «Δείτε μας, είμαστε εδώ!!!».
Και σκέφτομαι αν όλοι αυτοί οι ομοφυλόφιλοι που διεκδικούν δικαίως δικαιώματα και μια ανθρώπινη αντιμετώπιση, αντιπροσωπεύονται από όλο αυτό.
Εγώ πάντως, αν γινόταν το Psychologist pride δεν θα χαιρόμουν ιδιαίτερα αν φώναζε για το δίκιο και την εκπροσώπησή μου σε μια κοινωνία ίσων ευκαιριών ένας πυροβολημένος σαν αυτούς που κατά καιρούς αντιπροσώπευαν την καρικατούρα του ψυχολόγου στις ελληνικές ταινίες.
Θα το θεωρούσα προσβολή απέναντι σε εμένα και σε ό,τι υποστηρίζω με αξιοπρέπεια ή τουλάχιστον έτσι νομίζω.
Όλη αυτή η πρόκληση και το απαράμιλλο κιτς, η γελοιοποίηση μιας ολόκληρης κοινωνικής ομάδας από τα ίδια της τα μέλη, είναι αν μη τι άλλο μια παταγώδης αποτυχία και αναρωτιέμαι πώς το επιτρέπουν αυτό όλοι εκείνοι που παλεύουν για δικαιώματα και δικαιοσύνη, χωρίς παγιέτες και δερμάτινα στριγκάκια.
Εκτός, αν ο στόχος είναι η πρόκληση και όχι η διεκδίκηση αιτημάτων.
Τότε αλλάζει. Τότε, ναι, αυτός είναι ο ορθόδοξος δρόμος προς την επιτυχία.
Προς το παρόν όμως, όλο αυτό, μου μοιάζει σαν μια αποτυχημένη κίνηση marketing που την πρότεινε κάποιος που δεν πολυσυμπαθεί τη συγκεκριμένη ομάδα, αλλά αυτή του έχει τυφλή εμπιστοσύνη.
Αφού βλέπεις καλέ μου ότι η άτιμη ελληνική κοινωνία δεν έχει ακόμα αποδεχθεί το παρεάκι σου και συντηρεί κάποιες αναστολές, γιατί πας και γιγαντώνεις αυτές τις αναστολές και τα στερεότυπα, με θεατρικές παράτες κατωτάτου υποστάθμης;
Νομίζω ότι το Gay pride θα έπρεπε να το ακολουθεί ένα Gay Rage, σαν απάντηση σε όλο το ξεκούδουνο ρεζιλίκι, το οποίο ξεκίνησε σαν ημέρα μνήμης ενός γεγονότος και κατάντησε το «Ρετιρέ» στο πιο λουλουδάτο του, αλλά στους δρόμους.
Την ημέρα που τιμούν εκείνους που χάθηκαν σε αυτή την επίθεση στο gay bar στην Αμερική, ίσως θα ταίριαζε καλύτερα μια εκδήλωση υπέρ της διαφορετικότητας, υπέρ του σεβασμού προς κάθε τι που αντιλαμβάνεται τον εαυτό του με διαφορετικό τρόπο από τις απαιτήσεις των μέσων όρων, γιατί θέλουν να είναι διαφορετικοί και όχι γιατί πεθαίνουν να δείξουν πόσο τρελά διαφορετικοί είναι.
Συγγνώμη, αλλά δεν είναι το ίδιο.
Το Human Pride θα ήταν ίσως ένας καλύτερος τίτλος και μια εκδήλωση απέναντι στην ανθρώπινη διαφορετικότητα, σε χρώμα, θρησκεία, σεξουαλικότητα, δεξιότητες, ανάγκες που θέλουν να αναγνωριστούν και όχι να μπουν στο μάτι κάποιου τα φτερά και τα πίπουλα ενός άδικου ξεκατινιάσματος.
Πηγή ➤
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου