.png)
ΛΥΣΤΕ blog ➤ "Δεν μπορεί να υπάρξει αντίλογος ή οποιοδήποτε επιχείρημα που θα ήτο δυνατό να σταθεί, απέναντι, στο αδιανόητο της πράξης που, βιαίως, διέκοψε το νήμα της ζωής για το ανήλικο κορίτσι…με την τραγικότητα να μεγεθύνεται, γνωρίζοντας ότι το άδοξο τέλος επήλθε από τα χέρια του ίδιου του πατέρα".
Εμβρόντητη η κοινή γνώμη παρακολουθεί, τις τελευταίες μέρες, να συμπληρώνονται ένα - ένα τα κομμάτια του πάζλ που, μοιραία, σχηματίζει το έγκλημα που τελέσθηκε σε βάρος της τετράχρονης Άννυ και τη δραματική κατάληξη.
Πραγματικά, δεν μπορεί να υπάρξει αντίλογος ή οποιοδήποτε επιχείρημα που θα ήτο δυνατό να σταθεί, απέναντι, στο αδιανόητο της πράξης που, βιαίως, διέκοψε το νήμα της ζωής για το ανήλικο κορίτσι…με την τραγικότητα να μεγεθύνεται, γνωρίζοντας ότι το άδοξο τέλος επήλθε από τα χέρια του ίδιου του πατέρα.
Μάλιστα, οι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της άγριας δολοφονίας μαρτυρούν, εκτός των άλλων, τα αρρωστημένα ένστικτα που υποκρύπτονται σε τέτοιου είδους ειδεχθής και νοσηρές πράξεις.
Η σκιαγράφηση ενός εγκλήματος, όπως το περιγραφόμενο, εμπίπτει στους αιτιολογικούς παράγοντες που αναφέρονται στις περιπτώσεις ακραίας κακοποίησης ανηλίκων, με συνυπάρχον το στοιχείο της αποστέρησης ανθρώπινης ζωής.
Ειδικότερα, οι πράττοντες κατ’ αυτόν τον τρόπο - στο μεγαλύτερο ποσοστό - εμφανίζουν δυσλειτουργική κοινωνική αλληλεπίδραση, αδυνατούν να συνυπάρξουν σε σχέσεις αμοιβαιότητας και εμπιστοσύνης (και, ως εκ τούτου, να ασκήσουν το γονεϊκό ρόλο), διακατέχονται από συναισθηματική ψυχρότητα και έλλειψη ηθικών φραγμών ενώ, ταυτόχρονα, χαρακτηρίζονται από εμμονικές και παράλογες σκέψεις.
Πρόκειται, κυρίως, για επιθετικά άτομα με χαμηλό βαθμό αυτοεκτίμησης όπου μέσω της άσκησης βίας σε άλλες ανθρώπινες μονάδες (συνήθως πιο αδύναμες και ευαίσθητες) καλύπτουν τις σοβαρές τους ανασφάλειες και ικανοποιούν τα διαστροφικά τους πάθη.
Επιπροσθέτως - βάσει της ιδιοσυγκρασίας των δραστών - ενδέχεται να έχουμε σημεία όπως: το παιδί να προήλθε από ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, να αντιμετωπίζουν το παιδί με όρους ανταγωνισμού και αντιζηλίας στη σχέση με τον έτερο σύντροφο, να υποδηλώνει (για τους ίδιους) τη συνέχεια του εαυτού τους, τον οποίο δεν εκτιμούν ή μπορεί και να μισούν.
Ακόμα, το παιδί (στα δικά τους μάτια) να αντικατοπτρίζει όλες τις συμφορές και τα δεινά στη ζωή του ζευγαριού, να προσιδιάζουν στο πρόσωπο του παιδιού κάθε αρνητικό συναίσθημα που, πιθανόν, έχουν για τον σύντροφο τους ή να εχθρεύονται το παιδί εξαιτίας της προτίμησης και συμπάθειας που έτυχε να διαφανεί, από μέρους του, προς τον άλλο γονέα.
Μετά βεβαιότητος, μια τέτοια εγκληματική πράξη ανθρωποκτονίας - όπου υποδεικνύει ως θύτη το γονέα και θύμα το παιδί - θεωρείται καταδικαστέα από το σύνολο της υγιούς κοινωνίας και, επιπλέον, παραβιάζει, εν πολλοίς, το αξιακό σύστημα και θεμελιώδεις αρχές που ρυθμίζουν το πλαίσιο της κοινωνικής, της οικογενειακής και, εν συνόλω, της ανθρώπινης συμβίωσης.
Συνεπώς, κρίνεται αναγκαίο να τεθεί - επιτέλους - προς συζήτηση και υλοποίηση ένα ειδικό σχέδιο δράσης και παρέμβασης απέναντι σε φαινόμενα παιδικής κακοποίησης και παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων των παιδιών.
Εν προκειμένω, θα ήτο σώφρων και χρήσιμο να προωθηθούν μέτρα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και προσανατολισμό. Τέτοια μπορεί να είναι:
δημιουργία διαγνωστικών κέντρων (με προληπτικό χαρακτήρα) για θέματα οικογενειακών σχέσεων και πιθανής δυσλειτουργίας,
λειτουργία κοινοτικών μονάδων ψυχοκοινωνικής στήριξης και συμβουλευτικής των γονέων,
ευαισθητοποίηση τoυ κοινωνικού συνόλου μέσω σχετικών σεμιναρίων και επιστημονικών διαλέξεων,
στελέχωση των σχολικών μονάδων με ειδικούς επιστήμονες (κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους) και σχετική ενημέρωση των εκπαιδευτικών για τρόπους προσέγγισης παιδιών - θυμάτων,
συνεχής εκπαίδευση και κατάρτιση του προσωπικού των κοινωνικών δομών και άλλων υπηρεσιών (αστυνομικών αρχών) που διαχειρίζονται περιστατικά βίας και κακοποίησης ανηλίκων,
ενίσχυση φορέων παιδικής προστασίας και ίδρυση ξενώνων φιλοξενίας ανοιχτού τύπου (κυρίως για τις περιπτώσεις που θεωρείται απαραίτητη η απομάκρυνση των ανηλίκων από το οικογενειακό περιβάλλον),
επιβολή αυστηρότατων δικαστικών ποινών σε πρακτικές παιδικής κακοποίησης και βελτίωση της κείμενης νομοθεσίας ώστε να αρθούν οποιαδήποτε νομικά κενά ή αστοχίες.
Τέλος, όταν ένα αθώο και ανυπεράσπιστο παιδί κακοποιείται - και ειδικά από εκείνους που το έφεραν στον κόσμο - δυστυχώς τα λόγια συμπόνιας είναι ανύπαρκτα, όταν μια παιδική καρδιά πάψει να χτυπά εξαιτίας του δόλου και της βίας των μεγάλων, τότε η κοινωνία δεν έχει δικαίωμα να ολιγωρεί και να υποκρίνεται… η ευθύνη βαραίνει τον πολιτικό, τον αστυνομικό, το δάσκαλο, το γιατρό, τον ιερέα, τον ψυχολόγο, τον κοινωνικό λειτουργό… η ευθύνη βαραίνει όλους εμάς που επιλέξαμε να σιωπήσουμε, να αδρανήσουμε και να μείνουμε απλοί θεατές…σ’ ένα στυγερό και αποτρόπαιο έγκλημα.
Γιώργος Σαριδάκης
Πηγή ➤ cretalive
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου