.png)
ΛΥΣΤΕ blog ➤ Στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως οι «μπάτσοι» είναι συνήθεις στόχος, a priori «κακοί» για το κομματικό ακροατήριο, ντρεσαρισμένο στα Εξάρχεια, στο πεζοδρόμιο και την μαχαλομαγκίαση των «κινητοποιήσεων» του «εμπρός στον έτσι που χάραξε ο τέτοιος».
Το είπε ωραία ένας καλός μου φίλος αστυνομικός, ο Σάκης. Αν ο αστυνομικός Υποδιευθυντής, κ. Βασίλειος Ρόκκος, δεν ήταν ένας μάχιμος Αξιωματικός με λαμπρή κατάρτιση κι είχε ακραία αίσθηση του χιούμορ, όταν είδε μπροστά του την μαντάμ Προέδρου, θα μπορούσε ν’ ανέβει σε τίποτα κάγκελα και ν’ αρχίσει να φωνάζει «βοήθεια, βοήθεια». Όμως είναι προφανώς σοβαρός άνθρωπος και διαχειρίστηκε με εγγλέζικη ψυχραιμία την απίστευτη παρέμβαση και το ύφος του αριστερού «τζακιού» που του ‘λαχε στην πλώρη. Δυστυχώς την ψήφισε και η ΝΔ και τώρα βαράνε κουτουλιές στον τοίχο μαζί με τον Τσίπρα.
Τα φιλεργατικά τσιτάτα κι οι αναρμόδιες απαιτήσεις εξηγήσεων έγιναν, επειδή υπήρχαν οι κάμερες κι αν δεν επιδείκνυε τέτοιο φλέγμα το έμπειρο αστυνομικό στέλεχος, πιθανώς θα άκουγε και την θρυλική στρατιωτική ερώτηση «είσαι ο και λέγεσαι;». Η απάντηση, με στεντορεία φωνή είναι ο βαθμός και το όνομα σου, πριν πέσει η καμπάνα. Υπάρχει βέβαια και η άλλη μυθική παρατήρηση υπουργού της πασοκάρας, που υπουργός ων και δη Δικαιοσύνης, πήγαινε και δίκαζε, απευθυνόμενος προς Εισαγγελέα της έδρας, που αποτόλμησε να κάνει πρόταση μη αρεστή στον εν λόγω. Τον διέκοψε αντιδικονομικά στην αγόρευση με την ειρωνική φράση «έχει πολύ λάσπη το ποτάμι τέτοια εποχή». Όπου ποτάμι ο ακριτικός Έβρος. Το ‘πιασε το υπονοούμενο ο Εισαγγελέας αλλά ούτε αυτός μάσησε.
Μια γενική παρατήρηση θέλω να κάνω με αφορμή το ατυχές επεισόδιο. Οι αστυνομικοί εδώ και χρόνια είναι ο συνήθης σάκος πυγμαχίας της πολιτικής τάξης, των συνδικαλιστών, των διαδηλωτών, του αγενούς πολίτη, όποιου του καπνίσει, ειδικά όταν υπάρχουν κάμερες.
Το κακό άρχισε στα πρώτα χρόνια διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Ένας καλός Αξιωματικός, πατριώτης, Ιερολοχίτης και Καταδρομέας, συμμετασχών και στην καταστολή της κομμουνιστικής ανταρσίας το 1946 – 194949, με ενεργό ρόλο στην αποστολή της Ελληνικής Μεραρχίας στην Κύπρο αλλά βαθιά αφοσιωμένος πλέον στο κόμμα και στον Ανδρέα, ο μακαρίτης πια Αντώνης Δροσογιάννης, είχε κάνει μια ατυχή δήλωση ως υπουργός: «Ως τώρα ο πολίτης φοβόταν τον Χωροφύλακα. Εμείς θα κάνουμε τον Χωροφύλακα να φοβάται τον πολίτη». Κι έτσι χρόνο με το χρόνο γείραμε στην άλλη, κακή, μπάντα. Διότι στις σοβαρές χώρες αστυνομικοί και πολίτες δεν έχουν φόβο αλλά αμοιβαίο σεβασμό. Ιδιαίτερα δε οι ασκούντες εξουσία κι οι εκλεγμένοι άρχοντες είναι διπλά προσεκτικοί στην συμπεριφορά τους στα όργανα της τάξης. Ο Κάμερον σούταρε νύχτα τον βασικό του σύμβουλο γιατί διανοήθηκε να συμπεριφερθεί προσβλητικά σε αστυνομικούς.
Στην Ελλάδα όμως το έχουμε πει, δώσε μισή «σαρδέλα» εξουσίας στον Έλληνα και θα δεις τον πραγματικό του χαρακτήρα. Ειδικά δε για τους εξουσιαστές, ο αστυνομικός είναι εύκολος στόχος επίδειξης μαγκιάς και δύναμης. Διότι κατά κανόνα θα κάτσει προσοχή και θα υποστεί τον εξουσιαστή να κάνει το «κομμάτι» του.
Το αυτό ισχύει και με τους στρατιωτικούς αλλά αυτοί δεν πολυπροσφέρονται για επικοινωνιακές μαγκιές, γιατί δεν είναι στους δρόμους και στις πλατείες αλλά μέσα στα στρατόπεδα, στα νησιά, στα βουνά και στα λαγκάδια.
Έχει γίνει, ατυχώς, κι από δικούς μας υπουργούς, πολύ σπάνια, αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως οι «μπάτσοι» είναι συνήθεις στόχος, a priori «κακοί» για το κομματικό ακροατήριο, ντρεσαρισμένο στα Εξάρχεια, στο πεζοδρόμιο και την μαχαλομαγκίαση των «κινητοποιήσεων» του «εμπρός στον έτσι που χάραξε ο τέτοιος».
Για τους σοβαρούς πολίτες όμως, εν έτει 2015, με ασύδοτη δημοκρατία κι όχι τάχα έλλειμμα ελευθερίας, ο αστυνομικός δεν είναι σάκος πυγμαχίας, πειθήνιο όργανο εκτόνωσης παραφουσκωμένων εγώ αλλά η Εσωτερική Φρουρά της Δημοκρατίας, άξιος σεβασμού, κυρίως από τους ταγούς, όσα προβλήματα ή φιλοδοξίες κι αν έχουν…
Δημοσιεύτηκε στην “Κυριακάτικη Δημοκρατία”
Πηγή ➤ antinews.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου