ΛΥΣΤΕ blog ➤ «Το μεγαλύτερο ποσοστό των -παρουσιαζόμενων ως- αυτοκτονιών στις ελληνικές φυλακές, είναι εγκληματικές ενέργειες. Κατά τη διάρκεια της θητείας μου ένας 15χρονος τσιγγάνος βρέθηκε κρεμασμένος στο κελί του. Ήταν χρήστης ναρκωτικών, επομένως ο θάνατος του ήταν πανεύκολο να καταχωρηθεί -με τη σύμφωνη γνώμη και του ιατροδικαστή- ως αυτοκτονία. Και όμως υπήρχαν βάσιμες υποψίες πως το παιδί, που παρεμπιπτόντως είχε μπει στο 'μάτι των σωφρονιστικών' επειδή παρακινούσε τους συνομήλικούς του σε εξεγέρσεις, το είχαν βιάσει και στη συνέχεια κρεμάσει». Η κουβέντα της περασμένης Πέμπτης, με μια πρώην διευθύντρια φυλακών, αναφορικά με το τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από τα κάγκελα των ελληνικών φυλακών, ήταν αρκούντως κατατοπιστική.
Η παρομοίωση της φυλακής με «ζούγκλα» κατέληξε να θεωρείται στις μέρες μας άλλη μια κλισέ φράση. Απάνθρωπες και άθλιες συνθήκες κράτησης, σίτισης, ιατροφαρμακευτικής φροντίδας και περίθαλψης, σωφρονισμός μόνο στα λόγια, καταγγελίες για βασανισμούς από σωφρονιστικούς, ναρκωτικά και βία σ΄ ένα κατ΄ ευφημισμόν σωφρονιστικό σύστημα που έχει απολέσει προ πολλού την πραγματική αποστολή του καταμαρτυρώντας την αποτυχία του κράτους δικαίου να εκπληρώσει την κοινωνική επιτήρηση, τον έλεγχο και την πειθαρχική αυτορρύθμιση.
Όμως για έναν πρώην τρόφιμο των φυλακών, ο οποίος πέρασε οκτώ χρόνια της ζωής του σχεδόν σε όλες τις φυλακές της χώρας διωκώμενος κυρίως για τις ιδεολογικές απόψεις και τις «κακές παρέες» του, το ελληνικό σωφρονιστικό σύστημα δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας.
«Η διαπλοκή και η διαφθορά στις ελληνικές φυλακές αγγίζει το 70%. Η 'τριανδρία' αυτών που ελέγχουν και κινούν τα νήματα αποτελείται από τους δικαστικούς, τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους και τα διευθυντικά στελέχη των φυλακών», μου λέει ο Π.Γ [τα στοιχεία του καταγγέλλοντα είναι στη διάθεση του VICE]. «Όποιος έχει χρήματα, περνάει μια χαρά στη φυλακή και του παρέχονται όλες οι ανέσεις».
Έχοντας απέναντί μου έναν «γυρολόγο» του σωφρονιστικού συστήματος της χώρας που γνωρίζει από πρώτο χέρι τι επικρατεί πίσω από τα παγωμένα κάγκελα και τα κελιά, προσπαθώ να λύσω δημοσιογραφικές απορίες ετών.
«Όλα αρχίζουν και τελειώνουν με τους σωφρονιστικούς. Τα πάντα. Δεν
υπάρχει απολύτως καμιά περίπτωση να μπει ή να βγει κάτι από το φυλακή
δίχως να το ξέρουν. Τι θέλεις; Ναρκωτικά, κινητά, όπλα, εκρηκτικά,
αγόρια να ικανοποιήσουν τις πιο διαστροφικές ορέξεις; Μπορείς να 'χεις
τα πάντα –αρκεί να υπάρχουν χρήματα κι όλα γίνονται» μου λέει ο Π.Γ. Τον
ρωτώ πως βρίσκουν τα όπλα. Γνωρίζω ότι ύστερα από την αποτυχημένη
απόπειρα απόδρασης με ελικόπτερο του Παναγιώτη Βλαστού από τις φυλακές
Τρικάλων και λίγους μήνες αργότερα την «κινηματογραφική απόδραση» από
τις ίδιες φυλακές 11 βαρυποινιτών, ακολούθησε μια περίοδος με
διαδοχικές εφόδους σωφρονιστικών -με τη βοήθεια ανδρών της ΕΚΑΜ- στα
κελιά των κρατουμένων, με τις έρευνες να φέρνουν στο φως μικρά
οπλοστάσια.
«Το μεγαλύτερο ποσοστό των -παρουσιαζόμενων ως- αυτοκτονιών στις
ελληνικές φυλακές, είναι εγκληματικές ενέργειες. Κατά τη διάρκεια της
θητείας μου ένας 15χρονος τσιγγάνος βρέθηκε κρεμασμένος στο κελί του.
Ήταν χρήστης ναρκωτικών, επομένως ο θάνατος του ήταν πανεύκολο να
καταχωρηθεί -με τη σύμφωνη γνώμη και του ιατροδικαστή- ως αυτοκτονία.
Και όμως υπήρχαν βάσιμες υποψίες πως το παιδί, που παρεμπιπτόντως είχε
μπει στο 'μάτι των σωφρονιστικών' επειδή παρακινούσε τους συνομήλικούς
του σε εξεγέρσεις, το είχαν βιάσει και στη συνέχεια κρεμάσει». Η
κουβέντα της περασμένης Πέμπτης, με μια πρώην διευθύντρια φυλακών,
αναφορικά με το τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από τα κάγκελα των
ελληνικών φυλακών, ήταν αρκούντως κατατοπιστική.
Η παρομοίωση της φυλακής με «ζούγκλα» κατέληξε να θεωρείται στις μέρες
μας άλλη μια κλισέ φράση. Απάνθρωπες και άθλιες συνθήκες κράτησης,
σίτισης, ιατροφαρμακευτικής φροντίδας και περίθαλψης, σωφρονισμός μόνο
στα λόγια, καταγγελίες για βασανισμούς από σωφρονιστικούς, ναρκωτικά και
βία σ΄ ένα κατ΄ ευφημισμόν σωφρονιστικό σύστημα που έχει απολέσει προ
πολλού την πραγματική αποστολή του καταμαρτυρώντας την αποτυχία του
κράτους δικαίου να εκπληρώσει την κοινωνική επιτήρηση, τον έλεγχο και
την πειθαρχική αυτορρύθμιση.
Μάλιστα στην πιο αποδοτική ημέρα των ερευνών, στις φυλακές Κορυδαλλού
και Τρικάλων, οι αστυνομικοί ανακάλυψαν 45 αυτοσχέδια μαχαίρια και
σουβλιά, 88 μεταλλικά και ξύλινα αυτοσχέδια λοστάρια, οκτώ σμυριδόπανα
λείανσης μεταλλικών αντικειμένων (τα γνωστά γυαλόχαρτα), ένα
σχεδιάγραμμα των φυλακών Τρικάλων, που είχε χρησιμοποιηθεί στην απόδραση
των Αλβανών κακοποιών τον Μάρτιο του 2013, έναν κρυπτογραφημένο κώδικα
επικοινωνίας, πλήθος κινητών, φορτιστών, hands free, καρτών sim και
ποσότητες ναρκωτικών ουσιών (τουλάχιστον 100 γραμμάρια ηρωίνης).
«Όλα όσα κατάσχονται από τους αστυνομικούς το ίδιο βράδυ αντικαθίστανται με νέα», μου αποκαλύπτει ο Π.Γ. «Μη νομίζεις πως για τη κατασκευή των μαχαιριών και των λοσταριών, οι κρατούμενοι ξηλώνουν τα κρεβάτια τους ή σπάνε τοίχους. Τα κρεβάτια των κελιών είναι από μασίφ σίδερο τόσο παχύ που κάποιος πρέπει να χρησιμοποιήσει τροχό για να τα κόψει. Υπάρχει πιο εύκολος και αθόρυβος τρόπος. Πιάνεις τον επιμελητή στα συνεργεία συντήρησης, τα εργαστήρια ή τα μαγειρία, ο οποίος είναι σωφρονιστικός και με το αντίστοιχο αντίτιμο -η ταρίφα κυμαίνεται από 150 έως και 300 ευρώ ανάλογα με το μέγεθος της λάμας- παίρνεις έτοιμο και τροχισμένο το καινούργιο μαχαίρι».
Τα όσα μου λέει ο πρώην κρατούμενος, αλλά και το που μπορεί να φθάσει η φαντασία ενός έγκλειστου επιβεβαιώνονται και από τις φωτογραφίες του ποστ - καθημερινά αντικείμενα οικιακής χρήσης μετατρέπονται στα ανθρώπινα χέρια σε φονικά εργαλεία. Μαχαιροπήρουνα, κουταλάκια του γλυκού, διαφόρων τύπων και διαμετρημάτων ελάσματα και λάμες, ακόμα και χτένες στα «δοντάκια» των οποίων εφαρμόζονται ξυράφια, αλλά και κομμάτια ξύλου που μετατρέπονται σε πτυσσόμενα πιστόλια και αυτοσχέδιες καραμπίνες έχει ανακαλύψει κατά καιρούς η έρευνα των σωφρονιστικών στα κελιά βαρυποινιτών.
Ασφαλώς εγείρονται ποικίλα ερωτήματα σχετικά με το πως γίνεται η τμηματική εισαγωγή όπλων στις φυλακές με εξαρτήματα που είτε δεν γίνονται αντιληπτά κατά τον έλεγχο είτε δεν κινούν υποψίες.
Στις αρχές του περασμένου Σεπτέμβρη, σ΄ ένα «νεκρό σημείο» [εκεί όπου δεν υπάρχουν κάμερες ασφαλείας ή η ορατότητα είναι περιορισμένη από τις σκοπιές των εξωτερικών φρουρών] βρέθηκε ένα μικρό δέμα που περιείχε δύο χειροβομβίδες, ένα πιστόλι και πέντε σφαίρες με άγνωστο παραλήπτη.
Τον Ιούλιο του 2013, κατά τη διάρκεια ελέγχου σε κελιά στη Γ΄ πτέρυγα
του Κορυδαλλού βρέθηκε ένα κλείστρο πιστολιού, που παραμένει άγνωστο πως
κατάφερε να περάσει από το μηχάνημα ανίχνευσης μεταλλικών αντικειμένων
με X - RAYS στην είσοδο της φυλακής.
Στη Δ΄ πτέρυγα, πάλι, όπου κυρίως κρατούνται βαρυποινίτες Αλβανοί
κακοποιοί, είχε βρεθεί ένα πιστόλι, το οποίο είχε συναρμολογηθεί
τμηματικά. Τίποτα απ' όλα αυτά δεν κάνει εντύπωση στον Π.Γ, ο οποίος μου
εξηγεί ότι όλος αυτός ο οπλισμός φέρει τη δική του σημειολογία στο άλλο
μεγάλο «παιχνίδι» των ελληνικών φυλακών: το εμπόριο ναρκωτικών.
Εκεί όπου τα νήματα κινούν κυρίως Έλληνες και Αλβανοί βαρυποινίτες, σε
συνεργασία με διεφθαρμένους σωφρονιστικούς υπαλλήλους. Η διακίνηση
γίνεται με επαγγελματικό τρόπο. Τα γρανάζια αποτελούνται από τον
βαρυποινίτη, για τον οποίο προορίζεται το εμπόρευμα [οι ποσότητες
ξεπερνούν συνήθως το μισό κιλό, δεν αξίζει να ρισκάρεις για μικρότερες
ποσότητες], τον σωφρονιστικό που «λαδώνεται», τη συμμορία του έγκλειστου
που κινεί τα νήματα απ΄ έξω και τον «αδύναμο» κρατούμενο ο οποίος
μπροστά στο κίνδυνο να καταλήξει νεκρός αυτός ή κάποιο μέλος της
οικογένειας του, αναλαμβάνει να κάνει το «βαποράκι».
«Η ταρίφα, ανάλογα με το είδος του ναρκωτικού και τη ποσότητα
κυμαίνεται από μερικές εκατοντάδες έως και χιλιάδες ευρώ -το σύνολο του
ποσού καταλήγει στον σωφρονιστικό υπάλληλο που κάνει τα στραβά μάτια.
Αραιά και που πιάνουν και κανέναν για να θολώνουν τα νερά».
Πιάνουμε την κουβέντα για τη μεγάλη υπόθεση των τελευταίων ημερών που
κατέληξε στη δολοφονία του υπαρχιφύλακα Γιώργου Τσιρώνη από τον Ιλία
Καρέλι και αργότερα και στο θάνατο του Αλβανού βαρυποινίτη. Πολλά
ερωτήματα είχαν προκύψει από την πρώτη στιγμή σχετικά με το πως ο
κρατούμενος κατάφερε να επιτεθεί στον 46χρονο σωφρονιστικό υπάλληλο.
Ειδικά όταν στις φύλακες στο Μαλανδρίνο, όπως και στα περισσότερα
σωφρονιστικά ιδρύματα της χώρας, το κλείδωμα στις πτέρυγες και τα κελιά
γίνεται αυτόματα.
«Δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση κρατούμενος να έρθει σε άμεση
επαφή με κάποιον σωφρονιστικό υπάλληλο, δίχως να υπάρχει λόγος»,
υποστηρίζει ο Π.Γ εξηγώντας μου στη συνέχεια τη διαδικασία που
ακολουθείται για την επιστροφή των κρατουμένων στα κελιά τους.
«Στις 12 το μεσημέρι η φυλακή κλείνει. Από τα μεγάφωνα ο σωφρονιστικός υπάλληλος ζητά από τους κρατουμένους να επιστρέψουν στα κελιά τους, λέγοντας 'Παρακαλούνται οι κρατούμενοι να επιστρέψουν στα κελιά τους , η φυλακή κλείνει'. Στη συνέχεια και αφού προηγουμένως όλοι οι τρόφιμοι έχουν μπει στα κελιά που κλειδώνουν αυτόματα δυο σωφρονιστικοί περνούν απο το καθένα ελέγχοντας από το μάτι της πόρτας αν όλα είναι εντάξει».
Τον ρωτώ τι συμβαίνει σε περίπτωση που κάποιος κρατούμενος δεν υπακούσει. «Οι πτέρυγες ειναι κλειδωμένες και οι διάδρομοι παρακολουθούνται απο κάμερες ασφαλείας. Εφόσον διαπιστωθεί πως κάποιος κρατούμενος δεν εχει μπει στο κελί, αμέσως τον ρωτούν από τα μεγάφωνα τι πρόβλημα έχει. Για παράδειγμα αν δηλώσει ασθενής του λένε να παραμείνει στη θέση του. Απο τις δύο εισόδους της πτέρυγας εμφανίζονται 12 σωφρονιστικοί, έξι και έξι οπλισμένοι με τη συνοδεία φυλάκων. Προηγουμένως ενημερώνεται ο διευθυντής της φυλακής ο οποίος είναι και ο καθ' ύλην αρμόδιος να δώσει την άδεια για να ανοίξει εκ νέου η πτέρυγα. Αν μάλιστα πρόκειται για βαρυποινίτη, ενημερώνεται το Αρχηγείο της ελλληνικής αστυνομίας και ο αρμόδιος εισαγγελέας. Στη συνέχεια από τα μεγάφωνα ζητούν απο τον κρατούμενο να παραμείνει στη θέση του και να γδυθεί επί τόπου. Στη συνεχεια του ζητούν να σκύψει, να ανοίξει τον πρωκτό του και να απλώσει τα χέρια σε διάταση.
«Στις 12 το μεσημέρι η φυλακή κλείνει. Από τα μεγάφωνα ο σωφρονιστικός υπάλληλος ζητά από τους κρατουμένους να επιστρέψουν στα κελιά τους, λέγοντας 'Παρακαλούνται οι κρατούμενοι να επιστρέψουν στα κελιά τους , η φυλακή κλείνει'. Στη συνέχεια και αφού προηγουμένως όλοι οι τρόφιμοι έχουν μπει στα κελιά που κλειδώνουν αυτόματα δυο σωφρονιστικοί περνούν απο το καθένα ελέγχοντας από το μάτι της πόρτας αν όλα είναι εντάξει».
Τον ρωτώ τι συμβαίνει σε περίπτωση που κάποιος κρατούμενος δεν υπακούσει. «Οι πτέρυγες ειναι κλειδωμένες και οι διάδρομοι παρακολουθούνται απο κάμερες ασφαλείας. Εφόσον διαπιστωθεί πως κάποιος κρατούμενος δεν εχει μπει στο κελί, αμέσως τον ρωτούν από τα μεγάφωνα τι πρόβλημα έχει. Για παράδειγμα αν δηλώσει ασθενής του λένε να παραμείνει στη θέση του. Απο τις δύο εισόδους της πτέρυγας εμφανίζονται 12 σωφρονιστικοί, έξι και έξι οπλισμένοι με τη συνοδεία φυλάκων. Προηγουμένως ενημερώνεται ο διευθυντής της φυλακής ο οποίος είναι και ο καθ' ύλην αρμόδιος να δώσει την άδεια για να ανοίξει εκ νέου η πτέρυγα. Αν μάλιστα πρόκειται για βαρυποινίτη, ενημερώνεται το Αρχηγείο της ελλληνικής αστυνομίας και ο αρμόδιος εισαγγελέας. Στη συνέχεια από τα μεγάφωνα ζητούν απο τον κρατούμενο να παραμείνει στη θέση του και να γδυθεί επί τόπου. Στη συνεχεια του ζητούν να σκύψει, να ανοίξει τον πρωκτό του και να απλώσει τα χέρια σε διάταση.
Τότε και μόνο εισέρχονται
στην πτέρυγα οι πάνοπλοι σωφρονιστικοί και τον δεσμεύουν. Βγαίνει
ολόγυμνος από το κελί του, εφόσον όπως είπαμε δηλώσει πως δεν αισθάνεται
καλά στον φύλακα που περιφρουρεί στην πτέρυγα».
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου