Λάθος στιγμή... σε λάθος σημείο....

 

 

Τον Θάνο δεν τον γνώρισα ποτέ.

 Δεν υπήρξαμε φίλοι, δεν δουλέψαμε ποτέ στον ίδιο εργασιακό χώρο, δεν μοιραστήκαμε τις ίδιες ανησυχίες, δεν είχαμε καν την ίδια ηλικία.

 

Κάθε φορά όμως που περνάω απο την οδό Λέκκα στο κέντρο της Αθήνας θυμάμαι την είδηση ​​που με είχε συγκλονίσει πριν απο είκοσι και κάτι χρόνια. Ο τότε νεαρός Θάνος Αξαρλιάν βγήκε από το κατάστημα της μητέρας του για κάποια Δουλειά και δεν ξαναγύρισε ποτέ ...

Με το πέρασμα του χρόνου ο Θάνος καταγράφηκε στην μνήμη του κόσμου άπλα ως παράπλευρη απώλεια ενός τρομοκρατικού χτυπήματος με άλλο στόχο ....
Το μετονομασμένο κομμάτι της οδού Λέκκα σε'' Αθανάσιου Αξαρλιάν'' είναι ότι έμεινε από το πέρασμα του θανάτου, από την κακή στιγμή, απο την μοίρα αυτού του παιδιού. Εκτός από τους γονείς του και τους οικείους του και τον ατελείωτο πόνο που θα έζησαν αυτοί οι άνθρωποι, φαντάζομαι ότι πολλοί λίγοι θα είναι αυτοί που θα τον θυμούνται σήμερα.
Την ίδια τύχη είχε και ένα οκτάχρονο παιδί που έχασε την ζωή του στον μαραθώνιο της Βοστώνης .

Ξύπνησε το πρωί όπως και ο Θάνος, και ανυποψίαστο για τα παιχνίδια της μοίρας ξεκίνησε την ημέρα του.

Πήγε στον μαραθώνιο για να δει τον πατέρα του, τον θείο του, τον παππού του, για να χαμογελάσει και να συμμετάσχει σε ένα χαρούμενο αθλητικό γεγονός ..... και δεν ξαναγύρισε Σπίτι του.

Το ίδιο συνέβη και με την νεαρή γυναίκα στο Ιράκ. Που βγήκε από το Σπίτι της ανυποψίαστη για το τι θα ακολουθούσε .... ανυποψίαστη για το τι θα συναντούσε στην γωνιά του δρόμου .... ανυποψίαστη για τις πολιτικές κρατών, επαναστατικών ομάδων,'' σεχτων''.

Και οι τρεις δεν γύρισαν ποτέ στο Σπίτι τους. Δεν έχει σημασία το χρώμα τους, η μόρφωση τους, η κοινωνική τάξη τους, η θρησκεία τους, οι τραπεζικοί τους λογαριασμοί, οι σκέψεις τους και τα όνειρα τους. Όλα μπορεί να ήταν διαφορετικά ... εκτός απο το ένα κοινό και μοναδικό στοιχείο που συνδέει τις ιστορίες τους.
Ήταν στο λάθος σημείο την λάθος στιγμή.
Ποιος μπορεί να απαντήσει γιατί?

Ποιος μπορεί να πει ότι υπάρχει κάποια λογική'''' σε αυτούς τους θανάτους?
Ποιος μπορεί να εξηγήσει στους οικείους ανθρώπους θυμάτων τρομοκρατικών χτυπημάτων γιατί έχασαν τους ανθρώπους τους?

Ποιος μπορεί να χαρακτηρίσει τους ανθρώπους που έφυγαν απο την ζωή τόσο άδικα, και άγρια ​​... απλά .... παράπλευρες απώλειες?

Ποια πολιτική, ποια ηθική, ποια'' επαναστατική σκέψη »μπορεί να πει ότι αυτοί οι άνθρωποι απλά θυσιάστηκαν ..... η ότι άπλα βρέθηκαν στο λάθος σημείο την λάθος στιγμή?

Ο φαύλος κύκλος της βίας δυστυχώς συνεχίζεται και φοβάμαι ότι θα συνεχίζεται για πολύ ακόμα. Λόγοι υπάρχουν πολλοί. Λόγοι Αληθινοί, η ψεύτικοι, λόγοι επικοινωνιακοί, θρησκευτικοί, πολιτικοί .....

Αυτοί που αποφασίζουν να εκτελέσουν το τρομοκρατικό χτύπημα είναι πεπεισμένοι ότι έχουν πολλούς απο αυτούς μέσα στο μυαλό τους.
Πολλοί από αυτούς πιστεύουν πως'' δίκαιά'' πάνε να εκτελέσουν μια τέτοια πράξη ....
... πως υπάρχει υπόβαθρο'' δικαιοσύνης'' πίσω από μια τέτοια κίνηση (σύμφωνα πάντα με την δική τους λογική)

... πως θα'''' εκτελέσουν μια σημαντική αποστολή ... αψηφώντας τον πόνο που θα προκαλέσουν.

Η βία γέννα βία και η εναλλαγή του ρόλου ανάμεσα στο θύμα και τον θύτη τείνει να γίνει δυσδιάκριτη στο θέατρο του παγκόσμιου παραλόγου που οι περισσότεροι από εμάς είναι απλοί κομπάρσοι.

Από τον καναπέ μετράμε θύματα ενός παραλόγου σύγχρονου πολέμου ... . από έναν κατάλογο που φοβάμαι ότι έχει ακόμα πολλές σελίδες.


Πηγή ➤ kondiloforos

Share on Google Plus

Unknown

"Περί ευθύνης: Τα άρθρα δεν αποτελούν απαραίτητα θέση της ομάδας του "elas.lyste.blogspot.gr". Αναρτούμε κάθε άρθρο που αποτελεί κατα την γνώμη μας ερέθισμα προς προβληματισμό και σκέψη. Tο elas-lyste.blogspot.gr δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη σας στο ιστολόγιο μας!